Codzienna praca pedagogiczna jest wzbogacana o nowatorskie metody pracy:

- twórcze metody aktywności ruchowej: Orffa, Labana,
- metodę Dobrego Startu M. Bogdanowicz

- metodę nauczania matematyki wg E. Gruszczyk Kolczyńskiej, E. Zielińskiej - pedagogikę Zabawy Klanza

- kinezjologię edukacyjną Dennisona
- metodę Ruchu Rozwijającego W. Sherborne

- dramę 

OPIS METOD: 

METODA EDYTY GRUSZCZYK – KOLCZYŃSKIEJ 

Celem tej metody jest wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci. Zaplanowane działania służą wprowadzeniu nowych treści lub uporządkowaniu i ukierunkowaniu nagromadzonych doświadczeń dzieci.Głównym sposobem uczenia się matematyki jest rozwiązywanie zadań. Nie wszystkie dzieci radzą sobie z tą umiejętnością. Często napotykają trudności, zniechęcają się do wykonywania kolejnych działań, aby uniknąć przykrości. Należy dostosować więc treści kształcenia do możliwości intelektualnych dzieci. Ta metoda ma właśnie wspomagać rozwój umiejętności matematycznych dzieci i uczyć je radzenia sobie z emocjami. Okres przedszkolny to czas otwierania się ciekawskich, dziecięcych oczu na świat, czas poznawania i doświadczania. To także okres wielkich możliwości, które wymagają odpowiedniej stymulacji i bodźców potrzebnych do kształtowania czynności umysłowych. W edukacji matematycznej ważne jest, aby mieć świadomość tego, w jaki sposób dzieci w wieku przedszkolnym uczą się. Edukacja matematyczna metodą E. Gruszczyk – Kolczyńskiej sprzyja stymulowaniu uzdolnień matematycznych u dzieci a także dobrze przygotowuje je do nauki matematyki w szkole. Metoda sprzyja rozwojowi inteligencji operacyjnej dzieci, uodparnia je na sytuacje trudne i rozwija umiejętności matematyczne.

METODA WERONIKI SHERBORNE 

Zwana Metodą Ruchu Rozwijającego jest metoda niewerbalną, poprawiającą komunikację dziecka z otoczeniem.

Głównym założeniem jest posługiwanie się ruchem jako narzędziem we wspomaganiu rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii zaburzeń rozwoju.

Zadaniem jej jest rozwijanie przez ruch sprawności ruchowej, świadomości własnego ciała, przestrzeni działania w niej, a także dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu. Umożliwia ona zaspakajanie potrzeb bezpieczeństwa, wzrostu i rozwoju, a także potrzeb społecznych i poznawczych. Pozwala na osiągnięcie zamierzonych efektów eliminując strach i obawę. 

METODA PAULA DENNISONA ( KINEZJOLOGIA EDUKACYJNA). 

Kinezjologia edukacyjna, to praktyczny i dynamiczny system, który posługuje się prostymi ruchami ciała dla zintegrowania funkcji mózgu. Dużą atrakcją tej metody jest jej wyjątkowa łatwość i użyteczność. Specyficzne ruchy gimnastyki mózgu uaktywniają sieci neuronowe w całym mózgu, w obu półkulach równocześnie, pomagają budować podstawy potrzebne do zapewnienia sukcesu w uczeniu się w ciągu całego życia Kinezjologia Edukacyjna pomaga poprzez ćwiczenia, na poprawę wzroku, pamięci, rozumienia, koordynacji i podstawy. W skład tej metody wchodzą elementy: treningu wzroku, Dotyku dla Zdrowia, procesów emocjonalnych i specyficznych działań ruchowych. 

PEDAGOGIKA ZABAWY 

Pedagogika zabawy jest metodą, która stwarza możliwości dzieciom do działania w atmosferze akceptacji i zaufania.
Celem pedagogiki zabawy jest dostarczenie prowadzącemu różnorodnych pomysłów, które umożliwią świadomą i kreatywną pracę z grupą.
Aktywizowanie uczniów w procesie nauczania jest obecnie uznawane za najważniejszą zasadę nauczania i uczenia się. Głównymi celami pedagogiki zabawy są: harmonijny i wszechstronny rozwój dziecka, pomoc w odkrywaniu najlepszych cech dziecka.

 DRAMA

Jest specyficzną metodą w nauczaniu i wychowaniu, która polega na rozwiązywaniu problemów poprzez działania w roli, poprzez uczestniczenie w fikcji dramatycznej, najczęściej improwizowanej lub opartej na tekście literackim.Drama uczy samodzielności myślenia i działania, aktywności i otwartości, rozwija emocje, wyobraźnię i fantazję, także elokwencję i plastykę ciała, wyrabia umiejętność współżycia i pracy w grupie.

METODA CARLA ORFFA 

Głównym elementem tej metody jest śpiew i gra na prostych instrumentach perkusyjnych. Pozwala na twórczą samodzielność dzieci, poszukiwanie różnych rozwiązań. Taka aktywność prowadzi do intensywnego rozbudzania wyobraźni i wrażliwości muzycznej. 

METODA RUDOLFA LABANA 

Jest to metoda twórczej gimnastyki. Każdy ćwiczy to, na co ma ochotę. Nauczyciel podczas prowadzenia zajęć łączy słowa, rytm i muzykę.

Zabawy prowadzone tą metodą są dla dzieci źródłem odprężenia i relaksu. Dzieci wzbogacają swoje doświadczenia związane z wyczuciem własnego ciała, ciężaru i przestrzeni, mogą swobodnie wyrażać własną osobowość poprzez ruch inspirowany muzyką.

 METODA DOBREGO STARTU M.BOGDANOWICZ 

Metoda ta doskonale przygotowuje dzieci do czytania i pisania oraz zapobiega trudnościom w ich opanowaniu. Metoda Dobrego Startu angażuje jednocześnie wiele zmysłów, dodatkowo usprawnia koncentrację, pamięć i operacje myślowe. Dzięki zastosowanym ćwiczeniom stale doskonalona jest poprawna wymowa, a także rozwijany jest słuch fonematyczny np. poprzez wydzielenie sylab i głosek ze słów. Dzieci wyrabiają sobie prawidłowy nawyk trzymania i posługiwania się narzędziem pisarskim. Podczas wykonywania różnych zadań dzieci uczą się także umiejętności mieszczenia się w liniaturze podczas odtwarzania wzoru tworzącego szlaczek. Dzięki stosowaniu tej metody dziecko nabiera wiary we własne siły, odkrywa własne zdolności, jak również wdraża się do samokontroli.